معاون آموزش ابتدایی آموزش و پرورش درباره تاثیرات منفی ماندن دانش‌آموزان در خانه گفت: برخی خانواده‌ها اعلام می‌كنند كه فرزندان‌شان به خاطر ماندن زیاد و طولانی مدت در خانه و به علت انزوا و دور ماندن از دوستان رفتارهای پرخاشگرانه‌شان افزایش پیدا كرده و تنش بین خانواده‌ها و دانش‌آموزان زیادتر شده است. «رضوان حكیم‌زاده»، معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش و معاون وزیر در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، درباره روند كلاس‌های حضوری اول و دوم ابتدایی اظهار داشت: برنامه‌ای كه برای حضور دانش‌آموزان كلاس اول و دوم ابتدایی داشتیم با تصویب شورای مدرسه بود و با توجه به شرایط هر منطقه استقبال دانش‌آموزان و خانواده آنها متفاوت بوده است. در مناطق و شهرهای كوچك، عشایری و روستایی كه خانواده‌ها اغلب نمی‌توانند در زمینه یادگیری حمایتی از فرزند خود داشته باشد، استقبال خیلی بالا بوده است. 

او ادامه داد: همچنین از سوی خانواده‌هایی كه توانایی یادگیری به فرزندان خود را ندارند، درخواست شد كه آموزش‌ها به شكل حضوری باشد، از این‌رو استقبال خوبی از سوی این خانواده‌ها صورت گرفت. در عین حال در مناطق برخوردار با توجه به اینكه والدین امكان یادگیری به دانش‌آموزان را دارند، استقبال از كلاس حضوری كمتر بوده است. 

معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش در خصوص تصمیم‌گیری شورای مدرسه در این باره افزود: البته ما موضوع را به شورای مدرسه واگذار كرده بودیم تا تصمیم‌گیری و ارزیابی را با توجه به وضعیت دانش‌آموزان و نسبت به یادگیری آنها داشته باشند. طبیعتا اگر در منطقه‌ای تصمیم شورای مدرسه این باشد كه دانش‌آموزان به كلاس نیاز ندارند كه البته نظر والدین هم حایز اهمیت است، امكان دارد كه روند به گونه دیگری جلو برود. 

حكیم‌زاده ادامه داد: در مجموع در مناطق كمتر برخوردار و روستاهای عشایری خوشبختانه تعداد بسیار زیادی از دانش‌آموزان اول و دوم دبستان در كلاس‌ها حضور پیدا می‌كنند.  وی در خصوص نگرانی‌های ناشی از طولانی ماندن دانش‌آموزان در خانه گفت: بر اساس گزارش‌های سازمان بهداشت جهانی كه به سازمان‌ها ابلاغ شده و همچنین پژوهش‌هایی كه در این زمینه صورت گرفته، ماندن در خانه آن هم طی یك مدت طولانی، آسیب‌های غیرقابل جبرانی خواهد داشت كه ممكن است، در كوتاه‌مدت قابل مشاهده نباشد، ولی در بلندمدت قطعا آثار خود را نشان می‌دهد. 

او ادامه داد: برخی خانواده‌ها اعلام می‌كنند كه فرزندان‌شان به خاطر ماندن زیاد و طولانی مدت در خانه و به علت انزوا و دور ماندن از دوستان، رفتارهای پرخاشگرانه‌شان افزایش پیدا كرده و تنش بین خانواده‌ها و دانش‌آموزان زیادتر شده است.